افزایش مقاومت گلرنگ (Carthamus tinctorius L.) به شوری خاک، تحت اثر تنظیم-کننده‌های سالیسیلیک اسید و پنکونازول

در این تحقیق اثر سالیسیلیک‌اسید و پنکونازول به تنهایی و به صورت همزمان بر برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی و مولکولی گلرنگ تحت تنش شوری مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای کلریدسدیم (0، 100 و 200 میلی‌مولار)، سالیسیلیک‌اسید (1mM) و پنکونازول (15mg/l) به مدت 21 روز بر گیاهان اعمال شد. سپس برگ‌های گیاهان جمع‌‌آوری شده و در یخچال در دمای 70- درجه سانتی‌گراد نگهداری شد. نتایج حاصل نشان داد که محتوای پروتئین تحت تنش شوری شدیدتر حدود دو برابر نسبت به گیاهان شاهد کاهش یافت. با اینحال، محتوای پرولین حدود سه برابر و محتوای گلایسین‌بتائین، H2O2، MDA، ترکیبات فنلی کل و فعالیت رادیکال DPPH نیز تقریبا دو برابر نسبت به گیاهان شاهد افزایش یافت. بعلاوه، تنش شوری باعث افزایش بیان ژن‌های SOS1 و NHX1 در گلرنگ شد. تیمارهای سالیسیلیک‌اسید و پنکونازول نیز باعث افزایش محتوای پروتئین، گلایسین‌بتائین، H2O2، ترکیبات فنلی کل، فعالیت رادیکال DPPH و همچنین افزایش بیان ژن‌های SOS1 و NHX1 شدند. همچنین تیمار سالیسیلیک‌اسید باعث کاهش محتوای پرولین و تیمار پنکونازول باعث کاهش MDA در گیاهان تحت تنش شد. در مجموع، نتایج نشان داد که برهمکنش این دو تنظیم‌کننده در گیاه می‌تواند اثرات آنتاگونیست و یا سینرژیست به دنبال داشته باشد. بنابراین، به نظر می‌رسد که این دو تنظیم‌کننده رشد می‌توانند باعث افزایش سازگاری و مقاومت گیاه گلرنگ تحت شرایط تنش شوری شده که با توجه به ارزان و قابل دسترس بودن آنها، جهت افزایش مقاومت گلرنگ به تنش می‌توانند مورد توجه قرار گیرند.